वास्तविकता

आरोहको उत्कर्षमा,

विभत्स कल्पनाको बिम्ब भित्र,

घृणात्मक शिल्पको आनन्द खोज्नु,

भावनात्मक तर्क नै निराधार हुने,

कल्पनाको बेजोड मर्म भित्र,

बितेको समयको "त्यो" खण्ड ।

फलतः
दीर्घकालिन रुपान्तरणको पक्षमा,
उदायमान भएर विश्वासको प्रतिघात गर्नु,
"परिणाम" नभई परिवेशको पैराणिक,
"परिकाल्पनाको प्रतिरुप" भएको प्रष्ट हुन्छ ।