Sandip's Blog

"एक्लोपना" सार्वजनिक यातायात भित्र, बसिरहेका हामी मानिसहरू ढोका र झ्याल बन्द गरेर, बेहोसी मुद्रामा, नागबेली सडकको यात्रा गर्दैछौँ । जहाँएक अर्कासंग टाउका र शरीर ठोक्कदा पनि, हामी कुनै शब्द उच्चारणगर्दैनौं  । स्मार्टफोनमा घोत्लिएको हाम्रो शिर, माफीमाग्नका लागि उठाउदैनौँ । हाम्रा भावनात्मक आँखाहरु स्मार्टफोन मार्फत संसार संग अन्तरक्रिया गर्दैछन्। यद्यपि, हामी नजिक भएर पनि अलग छौँ । तर अझैँ, हामी एकअर्का बाट अलग त थियौँ नै, अब त आफै लाई त्याग्न पुग्यौँ । कठपुतली जस्तै -- हामी मुस्कुराउँछौं, पागल झैँ हाँस्छौँ, र गहिरो सास लिन्छौँ । हामी माया बाड्छौँ, निराशा पोख्छौँ , र अप्रत्याशित उत्तेजित हुन्छौँ । हामी यिनै दुर्भाग्यमा फसिरहे, त्यो दिन टाढा छैन, जुन दिन -- ईश्वरले हाम्रो पतनको समाचार, टुइट र स्टाटस मार्फत, हामी लाई सम्प्रेषण गर्नुहुनेछ ।