"एक्लोपना"
सार्वजनिक यातायात भित्र,
बसिरहेका हामी मानिसहरू
ढोका र झ्याल बन्द गरेर,
बेहोसी मुद्रामा,
नागबेली सडकको यात्रा गर्दैछौँ ।
बसिरहेका हामी मानिसहरू
ढोका र झ्याल बन्द गरेर,
बेहोसी मुद्रामा,
नागबेली सडकको यात्रा गर्दैछौँ ।
जहाँएक अर्कासंग
टाउका र शरीर ठोक्कदा पनि,
हामी कुनै शब्द उच्चारणगर्दैनौं
स्मार्टफोनमा घोत्लिएको हाम्रो शिर,
माफीमाग्नका लागि उठाउदैनौँ ।
हाम्रा भावनात्मक आँखाहरु
स्मार्टफोन मार्फत
संसार संग अन्तरक्रिया गर्दैछन्।
यद्यपि, हामी नजिक भएर पनि अलग छौँ ।
तर अझैँ,
हामी एकअर्का बाट अलग त थियौँ नै,
अब त आफै लाई त्याग्न पुग्यौँ ।
कठपुतली जस्तै --
हामी मुस्कुराउँछौं,
पागल झैँ हाँस्छौँ,
र गहिरो सास लिन्छौँ ।
हामी माया बाड्छौँ,
निराशा पोख्छौँ ,
र
अप्रत्याशित उत्तेजित हुन्छौँ ।
हामी यिनै दुर्भाग्यमा फसिरहे,
त्यो दिन टाढा छैन,
जुन दिन --
ईश्वरले हाम्रो पतनको समाचार,
टुइट र स्टाटस मार्फत,
हामी लाई सम्प्रेषण गर्नुहुनेछ ।
आफूले पीडा सहेर जन्माएको बच्चा अरुको आँगनमा भेष परिवर्तन गरेर उफ्रिरहेको जस्तो हुँदो रहेछ आफ्नो रचना सुटुक्कै अरुले आफ्नो बनाउँदा
ReplyDelete