वास्तविकता

आरोहको उत्कर्षमा , विभत्स कल्पनाको बिम्ब भित्र , घृणात्मक शिल्पको आनन्द खोज्नु , भावनात्मक तर्क नै निराधार हुने , कल्पनाको बेजोड मर्म भित्र , बितेको समयको " त्यो " खण्ड । फलतः दीर्घकालिन रुपान्तरणको पक्षमा , उदायमान भएर विश्वासको प्रतिघात गर्नु , " परिणाम " नभई परिवेशको पैराणिक , " परिकाल्पनाको प्रतिरुप " भएको प्रष्ट हुन्छ ।